Stan emocjonalny.

A najgorsze są wieczory,gdy siedzi w swojej piżamie,przykryta kołdrą po uszy,gdy włosy sterczą jej na każdą stronę. Słucha wtedy smutnych piosenek i spogląda w okno. Widzi jak śnieg otulił gałęzie drzew, a księżyc jasno świeci i jego lśniąca biel wpada przez okno do jej pokoju. Smutno jej,bo ma pustkę w sercu. Noce są zimne i ciche. Brak w jej życiu barw. Każdy dzień jest taki sam,codzienny niepokój, strach i ta wiara,że jutro będzie lepszy dzień. Wychodząc z pokoju mija na korytarzu kalendarz,który przypomina jej,że czas nieubłagalnie  leci, dzień za dniem. Wierzy,że któraś z tych dat odmieni jej życie na lepsze. Wracając do łóżka z kubkiem ciepłego mleka, delektuje się jego smakiem odczuwając ciepło wewnątrz ciała. Wierzy,że może jutrzejszy dzień będzie pełen barw.