To znaczy wszystko

Znaliśmy się od piaskownicy. Wspólne zabawy na osiedlowym podwórku. Spędzaliśmy ze sobą dużo czasu, przyjaciele na zawsze. Chodziliśmy razem do podstawówki. Tam przeżywaliśmy wzloty i upadki,ale przyjaźń to unosiła. Nigdy nie patrzyliśmy na siebie w jakiś szczególny sposób mimo,że wszyscy mówili,że pasujemy do siebie i byłaby z nas ładna para. 'Przecież my się przyjaźnimy'-odpowiadałam zawsze. Mieliśmy wspólne plany z naszą przyszłą szkołą, bo mieliśmy przed sobą gimnazjum. Miesiąc przed początkiem roku szkolnego zmienił szkołę i wybrał inną. Było to dla mnie wstrząsające,że mój przyjaciel nie będzie chodził razem ze mną do szkoły. Mijały dni,miesiące... mijając się na chodniku wymienialiśmy ze sobą jedynie kilka zdań... potem już prawie w ogóle nie rozmawialiśmy, nie spędzaliśmy ze sobą czasu.Pozostało tylko to bezwarunkowe 'Cześć'. Teraz już kończymy gimnazjum lecz nasze drogi dawno się już rozeszły, tak samo nasza przyjaźń. Wydoroślał, zmienił się, teraz zaczęłam patrzeć na niego jak na chłopaka,a nie jak na kumpla. I tak się zastanawiam, dlaczego to się tak wszystko skończyło? Ponoć najlepsze przyjaźnie tworzy się w piaskownicy,ale nasza najwyraźniej nie wytrzymała próby czasu. Zmieniliśmy się oboje, ale czy kiedykolwiek wróci to co było kiedyś? A jeśli nie, to jakie to wszystko miało znaczenie? Mimo wszystko miło wspominam tamte chwile i często do nich wracam.